ضرب و زنگ و خاک؛ گزارشی میدانی از آیین پهلوانی در زورخانه «علی قلی آقا» اصفهان

مزارع به گفته خبرنگار گروه Bornna برای فرهنگ و هنر ؛ من برای پوشاندن سی و هفتمین جشنواره برای کودکان و نوجوانان به اصفهان رفته بودم ، اما ذهن من از ابتدا مشغول چیز دیگری بود. فراتر از جشنواره ، در قلب زمینه تاریخی شهر ، آیین های زنده. آیین هایی که چندین قرن ساکت بودند. یعنی “دین شجاع”.

از درب چوبی به قلب

در یکی از اقامت های من ، راه من به خیابان مسجد آلد شده رسید و به چوب چوبی رسید که روی سرش نوشته شده بود. نسبتاً جدید اما با فضای داخلی باستانی. دنیای عزت ، تاریخ و آموزش روح. اولین چیزی که توجه من را به خود جلب کرد ، ورودی کوتاه درب دوم است. شما مجبور بودید خم شوید تا وارد شوید. او در این پست نوشت ، “سیاه امین” … و این اولین درس قهرمانانه است. فروتنی صدای زنگ ها و گرمای بخاری برقی با ریتم همه چیز نشان داد که نه تنها یک مکان ورزش بلکه مکانی برای ریاضت و ریاضت نیز هست.

ورود قهرمانان ؛ احترام من

ساعت نه عصر ، من با قول آقای سلیمانی ، صاحب زخانا به آنجا رسیدم. یکی از مردان می آمد ، آرام و فروتن بود. هیچ کس مستقیماً به چشمان دیگر نگاه نکرد. در فضا نوعی احترام و احترام وجود داشت. او روی سکوی سنگی نشست و آماده سازی را دید. صدای سلام ، برق چراغ های زیر نور چراغ ها ، گرمای نبض و نوید آغاز مراسم.

استاد و غلبه قلب سوراخ پالس

سپس آقای امید آتای مرسی وارد صدای گرم و چشمانی شد که به نظر می رسید هزار خاطره از قلب را دیده است. قبل از شروع ، همه از او خواستند که ترک کند. گام ساده اما معنی دار ؛ یعنی هیچ حرکتی بدون اجازه و احترام شروع نمی شود. استاد در دفتر نشست. او در کنار دستش مرد جوانی بود که در حال ضرب و شتم دوم بود. بخاری برقی در نزدیکی پوست مورد اصابت قرار گرفت تا پوست گرم شود و صدای آن پر جنب و جوش تر شود.

اولین ضربه ای که بازی کرد ، هوا متزلزل است. زنگ در فاصله خاصی پاسخ داد. این مکالمه زنگ دارای یک فلسفه عمیق و عجیب است. هر زنگ و قدرت علامت قهرمان در زخانا است. زنگ نمادی از آگاهی است ، ما را به یاد بیداری در میان احساسات می اندازد. هر زنگ به معنای ذکر خدا و هر اختیاری برای تقدیس قصد قبل از حرکت است.

سوراخ خاک ؛ میدان فروتنی

هنگامی که ورزشکاران وارد قرص ها شدند ، هر یک از آنها دست راست خود را بلند کردند ، کاغذ را گرفتند و خاک را با همان دست و قبل از آن لمس کردند. بوسه در زمین به معنای پذیرش فروتنی در زمین ، در برابر سنت ها و علیه گذشته است. Zarikhana Hole دایره ای از خاک رس است که نمادی از زمین و زایمان است. از دیدگاه فرهنگی ، این سوراخ نبرد نمادین است که در آن شخص با دشمن بلکه روح او مبارزه نمی کند. حرکات منظم ، ریتمیک و دقیق ورزشکاران در این حلقه یک رقص آیینی و ترکیبی از بدن ، روح ، قدرت و فروتنی را افزایش می دهد.

سلسله مراتب قهرمانانه. از ادبیات گرفته تا مردانگی

در فرهنگ زرکانا ، توالی سلسله مراتبی دقیقی وجود دارد. پیشگامان روی یک سکوی بالاتر می نشینند و کودکان در سطح پایین تر می نشینند. این طبقه بندی نه تنها به قدرت بستگی دارد. پلیس و وفاداری نیز معیارهایی هستند. از “شورش” و “نوجوان” گرفته تا “پیشگام” و “جانباز” ، همه در راه ادبیات و مردانگی هستند. قبل از بازو ، در زبان و قلب است. در یک جمله کتبی بر روی دیوار زرکانا می گوید: “زبان خردمند پشت قلب آن و قلب از زبانش بی خبر است.” در زاویه دیگر: “از عفو شرمنده نشوید ، کمتر محروم نیست.”

بابازی به کاباداشی ، یک رقص آیینی به خوبی

ورزش با “بابازی” آغاز شد. حرکات ریتمیک پاها در یک دایره هماهنگ. ریشه این حرکات ناشی از تمرینات رزمندگان ایرانی باستان است. در وسط ، یک نوجوان وارد سوراخ شد و تمام چشم ها را با چرخش نرم و دقیق گرفت. حرکات او مانند مو بود. بین زمین و هوای حلق آویز. سپس یک استاد دیگر وارد شد و قهرمانی آغاز شد. هر چرخش توسط گذشته ، به پوریا ولی ، به کسانی که سوارکاری را بالاتر از قدرت می دانستند ، دریافت می شد.

در وسط آیین ها ، آقای آتای به لبخندی نگاه کرد و گفت: “خانم کشوارز میهمان ما از خبرگزاری پورنا است … سپس او زنگ را زدم و نام من را چندین بار صدا کرد و برای من توضیح داد که هر جنبش و هر شعر به چه معنی است ، و ورزشکاران با سلفات حضور دارند.

موسیقی آیینی ؛ دو برابر کردن ریشه

موسیقی مستر موسیقی این آیین ها است. به گفته هوشنک جاوید ، محقق موسیقی ایران ، حتی در دوران ساسانید علائم باستانی ورزش ورزشی وجود دارد ، و یک مهارت مردی را نشان می دهد که دو سنگ را روی زانو بلند می کند ، تقریباً مانند تصویری که امروز در زریخانا می بینیم.

این استمرار فرهنگی نشانگر عمق ریشه های قهرمانی در روحیه ایرانی است. پس از اسلام ، سنت ورزش و اخلاق در رباط ها و بندر ادامه یافت. جایی که جوانان در همان زمان ورزش و اخلاق بودند. آل -زارخانا در واقع یک مدرسه آموزش “آیرس” بود. مردانی که در میدان نبرد و زندگی به نام عدالت و دریا ایستاده بودند.

از صدای ضربه زدن به ظلم

سپس ورزشکاران با تمایل شروع به کار کردند و به ترتیب شروع به ضربه زدن کردند. سپس شنا برای آقای سولیمانی ، المازار و الزور با استفاده از صفحه یا صفحه گوش دادن انجام شد و ورزشکاران به طور مرتب قرار می گرفتند. در پایان ، قرص ها وارد مرکز سوراخ شدند ، چرخش ، صورت خود را بالا بردند و به تعویض آنها رفتند.

چند نفر نیز از آیین ها سقوط کردند. صدای جمع و جور و هماهنگ زنگ و زنگ بسیار جذاب بود. “Kaaba” به معنای واقعی کلمه به معنای “کمان نرم و گشاد” است و به عنوان سمبل قوس های جنگجو شناخته می شود. ظاهر کمان یک فلش نیست و یک تمرین و یک تمرین مفید است.

سنت های زنده در قلب شهر مدرن

پس از اتمام آیین ها ، مردان قهرمانانه از سوراخ بیرون آمدند ، خمیده شدند و مقامات را فرستادند. این فضا در یک سکوت کوتاه غالب شد ، سپس صدای احادیث ساکت بلند شد. معلم زنگ را از پشت میکروفون کوبید و گفت: “بر روی سلامتی زنی که به خبر آمد ، مدیر این زریخانا و خانواده های شما دعا کنید …” نجات که فضا را پوشانده بود نشانه احترام و زندگی این سنت بود.

این روزها در قلب شهر اصفهان ، پر از چراغ و نقاشی های تبلیغاتی برای جشنواره فیلم های کودکان و جوانان ، این مراسم هنوز کثیف است. مکانی که قدرت و صداها ساکت هستند.

از سوراخ برگردید ، به خود برگردید

هنگامی که من از زخانا خارج شدم ، نسیم سرد اصفهان صورتم را نوازش می کرد. صدای اعتصاب هنوز در گوش من بود. فهمیدم که در اینجا فقط محل ورزش نیست. این یک معبد برای روح ایرانی است. جایی که شخصی هر بار به یاد می آورد که قهرمان بودن به معنای متوسط ​​بودن است.

علی غولی آگا ، با تمام سادگی ، یک نیجین کوچک از فرهنگ بزرگ است. فرهنگی که هنوز بین صخره ها ، زنگ ها و خاک شکسته شده است.

پایان پیام/