آژانس بارنا – سعیده اسدیان: در ۱۸ آذر ۱۴۰۱ در هفدهمین نشست کمیته بین دولتی حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس یونسکو، «شب یلدا» به عنوان نوزدهمین عنصر میراث فرهنگی ناملموس ایران در پرونده مشترک ایران و افغانستان ثبت شد.

«یلدو» فرصت خوبی برای نشان دادن مهمان نوازی ایرانی است، ویژگی که هر مسافری از آن به عنوان یکی از ویژگی های اصلی ایرانیان یاد می کند.

«یلدا» یکی از نادرترین رویدادهای فرهنگ ایرانی است

به همین مناسبت و در آستانه تعطیلات یلدا، یازدهمین «کشنی» با موضوع مهمان نوازی; نشست مهمان نوازی، فرهنگ غذا و نوشیدنی ایرانی در خانه رایا برگزار شد.

امیدیزو کاظمی، استاد دانشگاه و مشاور و توسعه‌دهنده کسب‌وکار مهمان‌نوازی در این نشست، یلدا را یکی از نادرترین رویدادهای فرهنگ ایرانی دانست و گفت: یلدا فرصتی است برای دوست داشتن و استقبال از رویداد مهمی که هر روز آن را جشن می‌گیریم. سال را جشن می گیریم

وی میهمان نوازی را ارائه خدماتی فراتر از انتظار عنوان کرد و گفت: تفاوت فرهنگ ها در ایران باعث شده است که در هر منطقه طبیعت خاصی را رعایت کنیم و آن ها را با شهرهایی مانند بوشهر و سیروف که از دروازه ها به شمار می رفتند مقایسه کنیم.

ما نمی توانیم میهمان نوازی را در تمام دنیا یک نقطه ببینیم

کاظمی با بیان اینکه همواره هدف ما موفقیت در تجربه ای به نام «میهمان نوازی» بوده است، گفت: مهمان نوازی را نمی توان به عنوان یک نقطه در دنیا دید، آنچه به عنوان صنعت به آن نگاه می شود، نگاه مدرن به آن است روندی که ما از دهه ۱۹۳۰ با آن مواجه بوده ایم و از ظاهر این صنعت استفاده کرده ایم.

وی افزود: تهران، اصفهان، یزد و کمی شیراز متاثر از این پیشرفت صنعت مهمان نوازی شدند که امروز اصفهان یا یزد پشت پنجره گردشگری پنهان شده و یزد یزد خود را پشت صنعت گردشگری پنهان کرده است.

فضای مجازی با فرهنگ «یلدا» چه کرد؟

این استاد دانشگاه ادامه داد: به یلدا از دید مهمان نوازی صنعتی نگاه می کنیم یا سنتی؟ آیا آنچه در فضای مجازی می بینیم همان چیزی است که تجربه کرده ایم و لذت آن در ذهن ما باقی می ماند و قابل نمایش است؟ چیزی که می بینیم شبیه یلدا یا کریسمس است؟ دیدگاه ما مشخص می کند که یلدا چگونه باید تعریف و ادامه یابد.

وی گفت: در یلدو به دنبال فرصتی بودیم تا دور هم جمع شویم و قصه بگوییم، یکی از سخت ترین ماه ها را در کنار هم بگذرانیم و با دلسوزی به تولد خورشید امیدوار باشیم، به همین دلیل، یلدو یک است. فرصت خوب “.

تاریخچه مهمان نوازی در ایران

در ادامه این نشست سمیرا محب علی مدیرمسئول و مترجم مجله گیلگمش با اشاره به تاریخچه مهمان نوازی در ایران گفت: به گفته ما تاریخچه مهمان نوازی و مهمان نوازی به دهه ۱۵۰۰ می رسد. تا دهه ۱۹۰۰، یعنی زمانی که جهانگردان و باستان شناسان ایرانی به ایران پا گذاشتند.

وی افزود: تمام اطلاعات مربوط به اعیاد و اعیاد درباریان و پادشاهان به دهه ۱۷۰۰ برمی گردد و پس از آن جشن های عامیانه نیز در طول سال برگزار می شد، یک خانواده در خانه بودند و بقیه به مهمانی می پرداختند.

محب علی در ادامه بیان کرد: در اعیاد مهمانی اهمیت بیشتری داشت و نهار بهانه ای برای برگزاری آن نبود، بیشتر اعیاد از ساعت ۷ تا ۹ شب و به صورت مراسم بسیار باشکوه بود. موضوعی که مسافران بر آن تاکید می‌کنند این است که نه تنها فرآیند غذا خوردن مهم بود، بلکه تهیه غذا نیز مهم بود.

داستان گردشگران اروپایی در مورد ضیافت ایرانی

وی تصریح کرد: در این مهمانی ها با فرش های نفیس روی زمین می نشستند و روی آن پارچه هایی از سوزن دوزی و طلا دوزی بود که مانند سفره بود و روی آن پارچه دیگری بود که همان رومیزی بود و رومیزی نیز از چرم، متگل و چیت گلدار ساخته شده بود.

محب علی با بیان اینکه در آن زمان نوشیدنی هایی مانند نوشیدنی های امروزی در کاسه های چینی همراه با میوه های تازه فصل و آجیل سرو می شد، گفت: قبل از صرف غذا، خدمه با عینک آفتابی و ساقه وارد می شدند تا اگر مهمانان قبل از آن نوشیدنی می خوردند. نوشیدنی غذا، پس به احترام سفره دهان خود را بشویید.

وی ادامه داد: روی سفره شیرینی، آجیل، میوه های فصل و آب میوه بود و بعد آنچه را که گفته می شد بیش از صد ظرف بود، روی میز گذاشتند و جلوی هر نان ساده بزرگی که یک بشقاب داشت می گذاشتند. سه چهارم غذاها برنج بود و ۴ مدل چلو، پلو، دمی و کت تهیه شد.

این مترجم تاکید کرد: از آن زمان تزیین غذا برای ایرانیان اهمیت پیدا کرد و غذا را با کشمش، خرما، پسته و زعفران تزیین می کردند و روغن جزئی از غذاهای ایرانی بوده که علاوه بر روغن در آشپزی از آن استفاده می شود. ، همچنین در کاسه های جداگانه سر سفره کره ای موجود بود.

وی با اشاره به سبک آشپزی گفت: طرز آشپزی با دست راست است و دست چپ زیر لباس پنهان می شود، قاشق و چنگال نبود، البته از ایران باستان قاشق داریم اما فقط استفاده می شد. برای آشپزی، زمانی که مدرنیسم در ایران شکل می گیرد، از قاشق و چنگال استفاده می شود.

محب علی تصریح کرد: پس از صرف شام از مهمانان با چای، قلیان، قهوه و شیرینی پذیرایی شد.

انتهای پیام/