آژانس بارنا – سعیده اسدیان: بیش از یک سال از ثبت نام ملی شرایط تاریخی شیراز می گذرد، اما موضوع تخریب خانه های تاریخی این منطقه همچنان داغ است و هر از چند گاهی اخباری از حفاری یا تخریب غیرمستقیم به گوش می رسد.

چندی پیش در سفری به شیراز با صحنه های جدیدی در مزارع پشت مقبره خیابان اسکندری مواجه شدم که از گودبرداری و شروع ساخت و سازهای غیرمجاز خبر می داد.

سوله ها، نرده های آهنی و مخازن سیمانی! اینها همه ساخت و سازهای غیرقانونی است که در بافت تاریخی شیراز برای شروع تفرجگاه تدارک دیده شده است، اما در واقع زمینه برای ساخت حیاط جدید در شاهچاروق فراهم شده است.

در این مکان هنوز آثار زندگی از خانه هایی که از زیر خاک کنده شده اند، خانه هایی که به زور برده و تخریب شده اند و متأسفانه ثبت تاریخی و ملی هستند، هنوز هم همینطور هستیم. به بهانه فرسودگی به آوار و غذای لودرها تبدیل شده اند.

خانه صدر جهرمی، مسجد تبالیون، مسجد سردار عتیق و … در این پروژه در معرض خطر هستند و متاسفانه هیچ اقدامی برای جلوگیری از شروع این پروژه انجام نشده است.

محمدمهدی کلونتری، دبیر ستاد ملی نجات اماکن تاریخی شیراز می گوید: ظاهراً بخشی از این ۳.۵ هکتار توسط خانواده مرحوم نجابتی نجابت وقف حرم مطهر خواهد شد. بیمارستان یا در شهر شیراز تا حرم مطهر، اما مشخص است که این مقدار خاک حفاری شده فقط برای ساخت بیمارستان یا دوروشافو نیست. و در اندازه و حجم یکسان است (صحن محمدی).

این در حالی است که محسن اکبرزدا، استاد دانشگاه و معاون پژوهشی مؤسسه سامون، پیش از این در گفت‌وگو با خبرنگار میراث فرهنگی برنا گفته بود: «می‌گویند ما می‌خواهیم بین مقبره شاه چراغ و سید علاء الدین حسین ارتباط برقرار کنیم، در همین حال، وجود دارد. ۸ امامزاده که باید عبادت شوند و می خواهیم به مهمانانشان خدمت کنیم.

من خودم شیرازی هستم، نوروز ۱۴۰۱ که اوج شورش شیراز است، همه این مسیرها خلوت بود حتی یک مسافر می تواند چنین زیارتی کند؟ ممکن است اقلیتی از خانواده ها و مذهبی ها رغبت به زیارت هر دو امامزاده داشته باشند، اگر خانواده ای بروند، اما همین خانواده های اصیل شیرازی همه امامزادگان را زیارت نکنند، شبکه زیارتی در این ۳۶۰ تاریخی تشکیل می دهند. هکتار، بافت غیرقابل قبول است.

تصویری از زیارتی که بین شاهچراغ و سید علاء الدین حسین برگزار می شود را نشان دهید. خیابان ها و خیابان های اطراف بافت شلوغ است و مردم ناراحت هستند. چه الزامی بیان می کند که گسترش باید انجام شود؟ هدف البته دیدن و گسترش خیابان ها و خیابان های بافت تاریخی شیراز نیست، حتی در کنار گذرگاهی آرام، نیازی به بازدید نیست. از روی تجربه می توانم با قاطعیت بگویم که رهبران و تصمیم گیرندگانی هستند که از دردسر خارج شده اند و عوامل بی وجدان با هم در پشت صحنه با انگیزه های پنهان کار می کنند. می گویند ما داریم صحن محمدی می سازیم، آن صحن در ماجرای زیارت هیچ جا نیست، فقط می خواهند آن را تبدیل به صحن کنند، چون صاحب آن شدند و دستشان گذاشتند.

سوال بزرگ در هر طرح توسعه شهری این است که کارفرمای اصلی کیست؟ پاسخ به این سوال مشکل همه را حل می کند.

انتهای پیام/